Bütün Çocuklar İçin Giysi Oyunları

Kunkel, Cope ve Colvin tarafından 1996 yılında yapılan çalışmada, 1996 televizyon programından sadece 4’ünde cinsel içerik olmadığı; bunun dışındakilerde cinsel içeriğin yer aldığı ve ortalama 1 saatlik yayının 8,5 kez cinsel içerikli konuşma veya görüntü içerdiği tespit edilmiştir. 1996 yılındaki yayınlarda, 1986 yılına göre % 118, 1976 yılına göre ise % 270 daha yoğun olarak cinsel mesaj sunulmaktadır. Cinsel içerikli konuşmaların çoğunda mizah unsuru yer almakta, bu tür konuşmaların

% 84’ü öpüşme ve flört görüntüleri ile birlikte verilmektedir Kunkel ve arkadaşlarının 2001 yılında yaptığı çalışmada, 1999/2000 yılı giysi giydirme oyunları yayın dönemindeki televizyon programlarının üçte ikisinin cinsel içerikli olduğu ortaya konmuştur. Kunkel ve arkadaşları filmlerin, durum komedilerinin ve pembe dizilerin çoğunluğunun cinsel içerikli olduğunu, en az cinsel içeriğin reality şovlarda yer aldığını belirtmiştir. Yıllar içinde televizyon yayınlarında, cinsel ilişkiye giren genç karakterlerin sunumlarının arttığı ve görüntülerin % 16’sının yeni tanışan insanlar arasındaki cinsel ilişkiyi anlattığı; cinsel içerikli konuşmaların yoğunluğunun arttığı ve cinsel ilişkiye dair görüntülere daha çok yer verildiği ifade edilmiştir Kunkel, Cope ve Farrar’ın 2002 yılında gerçekleştirdiği çalışmaya göre, birçok popüler televizyon programında cinsel içerikli konuşma ve cinsel davranışların sunumu sırasında sorumluluk duyma., bu tarz bir ilişki yaşamanın neden olabileceği olumsuz sonuçlar ve bunların yaratabileceği risklere yer verilmemektedir.

Yukarıda bahsedilen 2001 yılındaki çalışmada, cinsel içerikli mesajların olduğu programların yalnızca % 10’unda cinselliğe ilişkin risk ve sorumlulukların anlatıldığı; 2002’deki çalışmada ise programların yalnızca % 7’sinde (on beşte bir) cinsel ilişki veya cinselliği ima eden görüntülerde, cinsel ilişkinin neden olabileceği risk veya sorumluluğa değinildiği belirtilmiştir. Kunkel ve arkadaşları tarafından yapılan 2003 tarihli barbie giydirme oyunları çalışmada, 2001/2002 yayın döneminde, televizyon yayınlarında cinsel ilişki görüntülerinin veya cinselliğe dair imaların arttığı; özellikle de ergenlerin en çok seyrettiği ilk yirmi programın beşte birinin cinsel imalar veya ilişkileri içerdiği söylenmiştir. 80’inin cinselliğe ilişkin konuşmalar içerdiği ve programların yarısının cinsel davranışları gösterdiği ifade edilmiştir. 2005 yılında Kunkel ve arkadaşları tarafından gerçekleştirilen çalışmada 2004/2005 yayın döneminde televizyon yayınlarının % 70’inin cinsel içeriğe sahip olduğu; saat başı ortalama 5 kez müstehcen sahnenin yer aldığı ve yıllar içinde bu tür

Sahnelerin sunumunda artış yaşandığı dile getirilmiştir. 1998’de oran % 56 iken saat başı ortalama müstehcen sahnenin 3,2 olduğu; 2002’de ise % 64 oranı ile 4,4 müstehcen sahnenin ekrana yansıdığı ifade edilmiş;

1998’den 2005’e gelindiğinde, müstehcen sahnelerin sunumunda % 96 oranında bir artış gözlendiği vurgulanmıştır. 2005 yılında yapılan araştırmada, ergenlerin yoğun olarak izlediği ilk 20 programın % 70’i cinsel içeriklidir ve bunların yaklaşık yarısı (% 45’i) cinsel davranışlar içermektedir. Bu programların % 10’unda cinsel ilişkinin neden olabileceği makyaj oyunları riskler anlatılmaktadır. Prime-time’da yayınlanan programların % 77’si cinsel içerikli olup, cinselliğe dair görüntüler saat başı ortalama 5,9’dur. Yayınların % 68’inde cinsel içerikli konuşmalar, % 35’inde cinsel davranışlar yer almaktadır. Filmlerin % 92’si, durum komedilerinin % 87’si, dramatik dizilerin % 87’si ve pembe dizilerin % 85’i cinsel içeriğe sahiptir. Reality şovlar ise cinsel içeriğin en az sunulduğu program türü olup, % 28 oranında değer almıştır. Türkiye’de televizyon yayınlarına ilişkin bu anlamda belli aralıklarla bir içerik çözümlemesi yapılmamış olsa da özel kanalların yayın hayatına başlamasıyla birlikte, gerek Amerikan yapımı yayınların ülkemizde yayınlanması sonucu, gerekse son yıllarda yayınlanan yerli dramatik dizilerde cinselliğin sunumu ile cinselliğe dair dolaylı anlatımların arttığı ifade edilebilir.